فکر می کنید یه روستا چطور می تونه به یک روستای توریستی تبدیل بشه؟
اگه قبلا درآمدی از گردشگر نداشته، چقدر زمان میبره تا رفت و آمد گردشگر بتونه درآمد اصلی مردم روستا باشه؟
آشنایی با روستا
روستای Wae Rebo * در ارتفاعات اندونزی ، در حدود 1100 متر بالای دریا واقع است . دسترسی به این روستا با ماشین ممکن نیست و برای رسیدن به آن از آخرین روستا باید حدود 3 تا 4 ساعت در مسیری سنگلاخ و سربالایی را پیاده روی کنید.
Wae Rebo رو بازمانده ی سبک روستاهای سنتی قوم و فرهنگ مانگرای** میدونن . این روستای کوچک بر بالای ابرها، مجموعا از 7 کلبه بلند و مخروطی شکل تشکیل شده ، ویژگی های اصلی Wae Rebo هم ، همین خانه های منحصر به فرد آن است که آنها را Mbaru Niang می نامند. داخل هر کلبه، پنج طبقه با کاربری متفاوت وجود دارد. و از بام تا زیر زمین کاملاً پوشیده از کاهگل هستند. به نظر می رسد زمانی چنین خانه هایی در منطقه رایج بوده است. اما امروز، تنها این روستا است که به حفظ خانه سنتی منگارایی ادامه می‌دهد .
یکی از اهالی قدیمی روستا معتقد است که بدون گردشگری این روستا الان تبدیل به یک تپه ی خالی از سکنه شده بود .
تعجب خواهید کرد اگر بدانید طبق ثبت یکی از معلمین محلی طی سالهای 2002 تا 2007 به طور متوسط سالانه 20 تا 40 گردشگر از روستا بازدید کردند .تا سال 2016 این عدد به 6000 بازدید و در 2020 به سالانه 18000 بازدید کننده رسید .
اما دوستی Wae Rebo با اکوتوریسم چطور شروع شد
اکوتوریسم و Wae Rebo
در سال 2008، تنها چهارخانه Mbaru Niang در روستا باقی مانده بود. سه تا از خانه ها با خانه ای با سقف شیروانی جایگزین شده بود. از چهار خانه باقیمانده، دو خانه آن آسیب زیادی دیده ، وضعیت بدی داشتند و ده سال از بازسازی دو خانه ی دیگر میگذشت . در این سال گروهی از معماران جوان اندونزیایی سفر سالانه ی خودشون رو به جزایر مختلف شروع کرده بودند . آنها دو تصویر از Wae Rebo در اینترنت دیده بودند و با وجود اطلاعات محدود موفق به پیدا کردن و بازدید از روستا شدند . آنها در این بازدید کوتاه متوجه غنای فرهنگ و معماری این مردم شدند و علاقه و مبارزه ی آنها برای حفظ این فرهنگ آرا دریافتند.
پروژه حفظ و احیا
پروژه ای با مشارکت مردم روستا و حمایت دو سازمان غیر دولتی برای حفظ روستا شروع شد .با نظارت بزرگان روستا و راهنمایی در جزئیات و تکنیک معماری ، ترکیب اصلی روستا به حالت اول برگشت ، بعضی از خانواده هایی که به خانه های جدید رفته بودند برای زندگی به کلبه های مخروطی بازگشتند و گردشگری رونق پیدا کرد .
هنوز هم میتونید افرادی رو در روستا پیدا کنید که 30 سال پیش حتی یک خارجی رو هم ندیده بودند . ولی الان همه ی افراد چامعه کوچک روستا م از کوچک و بزرگ مشتاق معاشرت با گردشگران ، همکلامی با اونها و غذا خوردن کنارشون هستن . سال 2012 جایزه میراث معماری یونسکو به دلیل بازسازی خانه های سنتی با روحیه ای مشارکتی به Wae Rebo داده شد . در واقع این خانه های بیش از آنکه صرفا محل زندگی باشه نمادی از اتحاد بین اعضای خانواده و اعضای جامعه ی محلی در فرهنگ روستا است و در برنامه ی حفاظت از روستا این مهم بخوبی در نظر گرفته شد و در بازسازی نیز با حضور نسل گذشته کنار نسل جوان جانی دوباره گرفت.
مردم روستا با ورود گردشگران ، تغییری برای دسترسی به روستا ایجاد نکردن ، برق فقط در ساعات های محدود ی در دسترسه و با وجود درآمد مناسب از حضور گردشگران سبک زندگی و کشاورزی محدود در منطقه ربه همان شکل پیشین در جریانه و شما میتونید یکی از بدوی ترین زندگی ها رو در یکی از معروف ترین روستاهای دنیا ببینید.
* روستای Wae Rebo از روستاهای برتر UNWTO در لیست 2021 است.
**Manggarai : از قدیمی ترین اقوام شرق اندونزی با زبان و فرهنگ و آیین های خاص خود هستند.
